De gitaarroggen gebruiken hun staart om te zwemmen zoals de haai, terwijl de andere soorten roggen zwemmen met hun vinnen en lijken te 'zweven' over het water.
Ze voeden zich met vissen en benthische ongewervelden.
Roggen
Steekkaart
Bijlage II
Oostelijk deel van de Atlantische Oceaan, van Portugal tot Angola en ook in de Middellandse Zee.
Op een diepte van 9 tot 100 meter.
Gemiddeld 1,50 meter; maximaal 2 meter.
Vissen en benthische ongewervelden.
Nausicaa coördineert het instandhoudingsprogramma voor de zwartkin-gitaarrog.
De gitaarroggen gebruiken hun staart om te zwemmen zoals de haai, terwijl de andere soorten roggen zwemmen met hun vinnen en lijken te 'zweven' over het water.
Ze voeden zich met vissen en benthische ongewervelden.
Je vindt deze roggen terug op zanderige of modderige bodems, op een diepte van 9 tot 100 meter. Ze woelen met het grootste gemak de zeebodem om. Dankzij hun beige, korrelig vel kunnen ze helemaal verdwijnen in het zand.
De zwartkin-gitaarrog is ovovivipaar. Het vrouwtje draagt 1 tot 2 keer per jaar 4 tot 6 embryo's.
Er zitten ook andere roggen in het bassin van de volle zee: de mantarog, duivelsroggen en gevlekte adelaarsroggen.
op reis in volle zee
Het Oceaan-magazine
In de schijnwerpers
De kwal komt voor in alle wereldzeeën en intrigeert en fascineert.
Artikel
Of zijn ze gewoon het slachtoffer van hun uiterlijk?
Artikel
Klop, klop! Wie is daar? Het is brydevinvis