De snotolf

Vissen uit koude en gematigde zeeën

Parcours précédent parcours suivant

Steekkaart

De snotolf

Wetenschappelijke naam:: Cyclopterus lumpus

Familie:: Cyclopteridae

Klasse:: Actinopterygii

Phylum:: Chordata

Registratiejaar:: Linnaeus, 1758

IUCN-status:: Bijna bedreigd

Verspreiding:: Gematigde en koude wateren van het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.

Habitat:: Hij leeft op rotsachtige bodems en in open water (bentho-pelagische vis), doorgaans op een diepte van 50 tot 150 meter.

Grootte:: 61 cm (vrouwtje groter dan het mannetje)

Voeding:: Kwallen, ribkwallen, weekdieren, wormen, stekelhuidigen, schaaldieren en zelfs kleine vissen zoals haringen.

Levensverwachting:: 14 jaar

De eitjes van de snotolf zijn van nature grijs gekleurd. Deze 'kaviaarparels' worden rood en zwart gekleurd om er smakel

De eitjes van de snotolf worden in massa gelegd, tussen 100.000 en 400.000 in meerdere keren. Als ze in contact komen met het zeewater, klonteren ze samen.

Tijdens deze periode gedraagt het mannetje zich heel agressief tegenover zijn soortgenoten, maar ook tegenover andere roofdieren. De koningskrab bijvoorbeeld is er verzot op.

Wist je dat?

Waar vind je dit dier?

Je vindt deze vis in de gematigde en koude wateren van het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan waar hij commercieel wordt geëxploiteerd, vooral in IJsland, Denemarken en Noorwegen.

Hoe herken je dit dier?

Wist je dat? De vrouwtjes zijn groter dan de mannetjes (61 cm tegenover 50 cm) en tijdens de voortplantingsperiode kleuren de mannetjes rood of roze. Andere bijzonderheid: deze vis heeft geen schubben, maar een dikke huid vol benige uitsteeksels.
Hij wordt ook lompvis genoemd omwille van zijn lompe en ronde lichaam.
De baby'tjes worden geboren na een broedtijd van 40 dagen. Ze blijven ongeveer twee jaar dicht bij de kust en vertrekken dan naar het open water om zich te voeden met roeipootkreeftjes. Ze kunnen zich op hun beurt voortplanten op de leeftijd van 4 tot 7 jaar.

Wat maakt dit dier bijzonder?

Het is het mannetje dat de eitjes tijdens de broedtijd bijhoudt en ze met de borstvin koelte toewaait of water over de tros eitjes blaast. Zodra de eitjes gelegd zijn, gaat het vrouwtje terug richting diepzee.

Dankzij zijn buikvinnen die een zuignap vormen, kan hij zich vasthouden aan de rotsen.

Bedreiging en beschermingsmaatregel

De vrouwtjes worden gevangen voor hun 'zakje' waarin zich de zogenaamde 'viseitjes' bevinden.
De sinds 20 à 25 jaar bij de FAO aangegeven geringere vangsten in bepaalde viszones hebben ertoe geleid dat de snotolf de status 'gevoelig' heeft gekregen van de IUCN.
Het is in de paartijd, tijdens de lente, dat de vrouwtjes het meest worden geviseerd. Ze bevinden zich dan samen met de mannetjes in de ondiepe kustwateren om zich voort te planten.